• Historia Szkoły Podstawowej Nr 4 

        im. Władysława Broniewskiego w Warszawie 


        Budowę Szkoły Podstawowej Nr 4 rozpoczęto 18 czerwca 1960 roku od wmurowania Aktu Erekcyjnego. Dokonał tego wiceminister Przemysłu Ciężkiego
        i Maszynowego Antoni Czechowicz, który reprezentował nieobecnego na uroczystości wicepremiera Piotra Jaroszewicza. Obecni byli przedstawiciele ministerstwa, władz oświatowych województwa warszawskiego i powiatu pruszkowskiego. Na uroczystość wmurowania kamienia węgielnego licznie przybyli pracownicy ZM „Ursus”, którzy wspierali nowopowstającą szkołę zarówno pracą fizyczną, jak też finansowo. Obecna była także Dyrekcja ZM „Ursus” w osobach: Zygmunt Purzycki – dyrektor naczelny, Kazimierz Polewka – przewodniczący Rady Robotniczej, Franciszek Saliński – przewodniczący Rady Zakładowej, Józef Górniak                

        I sekretarz Komitetu Zakładowego PZPR.

        Społecznym Komitetem Budowy Szkół kierował Kazimierz Polewka. Szkoła została wybudowana jako pomnik Tysiąclecia Państwa Polskiego. Projekt wstępny budynku szkoły był adaptacją projektu opracowanego dla szkoły w Andrychowie /ówczesne województwo łódzkie/.

        Budynek szkoły w roku 1962.

         

        Naukę w szkole rozpoczęto 3 września 1962 roku. Mury szkolne przestąpiło 928  uczniów. Zorganizowano 25 oddziałów: po cztery równoległe klasy I, II, III, IV i VI, trzy klasy V oraz dwie klasy VII. Pracę podjęło 27 nauczycieli: Wiesława Berlińska, Eugenia Biedrzycka, Regina Buze, Wanda Ciesielska /Stępień/, Cecylia Głowacka, Maria Grabowska, Karolina Ignatowska, Zofia Klepacka, Halina Korycińska, Kazimiera Kuran, Mieczysław Kuśmierczyk, Rozalia Matuszczak, Urszula Matuszewska, Cecylia Nowak, Krzysztof Nowak, Teresa Piegat, Helena Reputakowska, Zofia Rodziewicz, Władysław Sęktas, Janina Skowrońska, Alicja Szczygielska, Eugeniusz Świrski, Hanna Więckowska, Józef Wroński, Romana Wysmułek, Elżbieta Ziętarska, Irena Żmudzin. 

        Kierownikiem szkoły od 1962 r. była Wiesława Berlińska, a jej zastępcą Kazimiera Kuran. Obsługę szkoły zapewniało czterech woźnych i trzy sprzątaczki. 

        Nauka odbywała się na dwie zmiany w niewykończonym jeszcze budynku. Podczas gdy na I piętrze odbywały się lekcje, na piętrze II pracowali jeszcze cykliniarze, szklarze i inni rzemieślnicy. Sale lekcyjne wyposażone były w pożyczony sprzęt. Zorganizowano tzw. półinternat, w którym uczniowie mogli znaleźć całodzienną opiekę, otrzymać posiłek, odrobić lekcje, rozwijać swoje zainteresowania, np.
        w ramach kółka plastycznego i teatrzyku kukiełkowego. Jego pracą kierowała Henryka Pasterczyk.

        Dużą pomoc w wyposażaniu szkoły w pomoce naukowe okazał poseł Edward Żebrowski, którego interwencje w CEZAS-ie, przyczyniały się do realizacji zamówionego przez szkołę sprzętu.

        Już w pierwszym roku nauki było sześć kół zainteresowań: fotograficzne, teatralne, miłośników czytelnictwa, muzyczne, sprawnych rąk, gospodarstwa domowego. Uczniowie mogli korzystać z biblioteki, którą opiekowała się Julia Szyller. Dzięki jej staraniom wyposażenie biblioteki składało się z ponad 3 tys. woluminów. Do dyspozycji uczniów była  także sala gimnastyczna. Szkoła posiadała gabinet lekarski,
        w którym zorganizowana była opieka lekarska i pielęgniarska. Mankamentem były braki w zakresie zagospodarowania terenu – brak ogrodzenia, boiska, działki szkolnej. 

         

         

        • W sprawozdaniu opisowym z wyników klasyfikacji uczniów za I półrocze 1962/1963 r. czytamy: „Szkoła nasza liczy 930 uczniów. Klasyfikowano 926 uczniów, 4 uczniów nieklasyfikowanych to dzieci przebywające w szpitalu lub przez dłuższy okres czasu chore. Na ogólną liczbę 926 klasyfikowanych uczniów jest 671 uczniów bez ocen niedostatecznych, co stanowi 72 %. W klasach V – VII najwięcej ocen niedostatecznych jest z języka polskiego, historii, biologii i matematyki. Jedną z przyczyn wpływających na dużą ilość ocen niedostatecznych w klasach starszych jest to, że dzieci za mało pracują. Oglądanie programu telewizyjnego i inne zajęcia rozrywkowe zabierają uczniom zbyt dużo czasu. […] Wyniki nauczania lepsze są w klasach mniej licznych, niż
          w klasach przeładowanych. W klasach liczących po około 30 uczniów, procent uczniów
          z ocenami niedostatecznymi wynosi 37, natomiast w klasach liczących po czterdziestu kilku uczniów, procent dzieci z ocenami niedostatecznymi dochodzi do 60. […] Należy również stwierdzić, że przerwa w nauce spowodowana niską temperaturą nie wpłynęła korzystnie na naukę dzieci.”

    • W roku szk. 1963 / 1964 do szkoły uczęszczało 976 uczniów /27 oddziałów/, pracowało 34 nauczycieli i 11 osób personelu administracyjnego. Na terenie szkoły działały liczne organizacje: Związek Harcerstwa Polskiego, Samorząd Szkolny, Koło PCK, Koło Społecznego Funduszu Budowy Szkół i Internatów, Koło Przyjaciół Związku Radzieckiego, Szkolna Kasa Oszczędności. Od 1964 r. została zorganizowana Spółdzielnia Uczniowska „Słońce” kierowana przez Reginę Buze. Zajmowała się m. in. sprzedażą materiałów piśmiennych i świeżego pieczywa: bułeczek, rogali i pączków.

      Następny rok przynosi wzrost liczby uczniów, a co za tym idzie, liczba oddziałów zwiększa się do 29. Nauka zaczęła odbywać się częściowo na trzy zmiany. Ze względu na dużą liczbę uczniów i oddziałów w 1965 r. powołano drugiego wicedyrektora – Urszulę Matuszewską. 

      Chlubą szkoły od początku była pracownia biologiczna, którą opiekowała się wieloletnia nauczycielka biologii Maria Grabowska. Z jej inicjatywy w roku 1963 powstało koło przyrodników podzielone na dwie sekcje: botaniczną i zoologiczną.

       

      Już na samym parterze rozwieszone na ścianach korytarza plansze
      z rozwieszonym różnokolorowym ptactwem prowadzą mnie do pracowni biologicznej. W dużej i jasnej sali znajduje się ponad 20 stolików ustawionych systemem świetlicowym, wokół każdego z nich stoją krzesła. Przy ścianach stoją oszklone szafy, pełne pomocy naukowych. Nad ich całością zdaje się czuwać górujący nad pnącymi roślinami wypchany okaz wspaniałego jastrzębia – myszołowa. Wzorowy ład i porządek działa na mnie zaskakująco. W dwóch miejscach umywalki z bieżącą wodą, przy nich ręczniki przypominają uczniom o higienie pracy. W szafach stoi 10 mikroskopów i jeden mikroprojektor – obok pudełka preparatów. Za szklanymi szybami widnieje ogromna ilość eksponatów botanicznych i zoologicznych. Znajduję nawet nasiona orzecha kokosowego, a także martwe okazy jeżowców i rozgwiazdy. Te ostatnie zostały dostarczone przez rodziców uczniów, którzy byli na wybrzeżu Adriatyku. Pod oknami stoją regały z roślinami doniczkowymi – wśród nich dwie palmy i dwadzieścia paproci wyhodowanych przez samych uczniów z zasianych nasion. Sto osiemdziesiąt roślin doniczkowych wprowadza nastrój radosnego uczucia kontrastu między bielejącym za oknem śniegiem
      a żywą zielenią wewnątrz budynku. Każda doniczka posiada opis rośliny – widać tu wielką i systematyczną pracę gospodarza pracowni biologicznej. Zielone bukiety uprawianych i hodowanych roślin wypełniają nie tylko regały, lecz także parapety okienne, a nawet półeczki specjalnie do tego celu zawieszone na ścianach sali. Akwaria z pływającymi w nich rybkami świadczą o bujnie rozwiniętym życiu w pracowni biologicznej.”

      Głos Ursusa, nr 5 z 31.01.1975 r.

       

      W pracowni biologicznej było ok. 200 roślin doniczkowych, 3 czynne akwaria oraz szereg hodowli okresowych.

      Dzięki zaangażowaniu Marii Grabowskiej pracownia biologiczna w 1964 r. zdobyła III nagrodę, a pierwszą w ówczesnym województwie warszawskim, w konkursie ogólnopolskim organizowanym przez Ministerstwo Oświaty na najlepszą pracownię biologiczną. Szczególną wagę na lekcjach biologii przywiązywano do metod nauczania. Zamiast systemu klasowo – lekcyjnego, opartego w znacznej mierze na nauczaniu słownym, wprowadzono system pracy
      w zespołach, w którym uczniowie dzięki samodzielnej pracy dochodzili do właściwych stwierdzeń.  

      W 1965 r. obsadzono teren szkoły drzewami i krzewami. Były to: klony, topole, jarząby i graby. 

      W listopadzie 1965 r. zostało powołane koło LOP. Jego pierwszą opiekunką została Maria Grabowska. W 1967 r. Zarząd Główny LOP przyznał kołu szkolnemu II nagrodę za udział w konkursie na „Najlepiej pracujące koło LOP”.

      W 1966 r. zaczęły funkcjonować działka szkolna i sad. Posadzono krzewy agrestu, porzeczki, malin, drzewa wiśni, czereśni, moreli, orzecha włoskiego. Działkę podzielono na poletka, którymi opiekowały się poszczególne klasy. Klasy III – IV uprawiały rośliny ozdobne, takie jak aksamitki, astry, malwy, nagietki. Klasy V – VI sadziły warzywa, m. in. pomidory, cebulę, fasolę, ogórki, buraczki, bób, paprykę. Uprawiano także rośliny mało znane: kabaczki i jarmuż.

       

      W roku szkolnym 1966/1967 w szkole uczyło się 1336 uczniów w 34 oddziałach. Przeciętnie na każdą klasę wypadało 39 uczniów, a na izbę lekcyjną 95 uczniów. Szkoła pracowała nadal na trzy zmiany – lekcje kończyły się o godz. 19.00, a zajęcia o godz. 21.00.
      W tym roku po raz pierwszy wprowadzono klasy VIII i tym samym rozpoczęła się realizacja programu 8-letniego nauczania. Szkoła w tym czasie posiadała 14 sal lekcyjnych, pracownię biologiczną, fizykochemiczną, pracownię zajęć praktyczno – technicznych, salę gimnastyczną, bibliotekę wyposażoną w 4500 tomów. Był to także pierwszy rok wprowadzenia w szkole nadobowiązkowej nauki języka angielskiego. Z tej możliwości korzystało 29 uczniów z klas VI – VIII. Pierwszym nauczycielem języka angielskiego była Krystyna Kołodziejczyk.

        •  

           

          18 grudnia 1966 roku szkole nadano imię poety Władysława Broniewskiego.
          W uroczystości wzięła udział żona poety Wanda Broniewska, która przekazała szkole tom jego poezji.

           

          Z okazji nadania imienia Z.M. „Ursus” ufundowały szkole sztandar. Wręczenia dokonał dyrektor do spraw ekonomicznych zakładu Kazimierz Polewka. 

    • […] Kierowniczka szkoły W. Berlińska przypomniała zebranym jak bardzo Władysław Broniewski był związany z Ursusem, z załogą zakładów, której poświęcił swój wiersz „Traktory”. W ten sposób nadanie jego imienia szkole, której patronują ZM „Ursus” stało się symbolicznym udokumentowaniem więzi, które łączyły poetę
      z naszymi zakładami, z naszym miastem.

      W dalszym ciągu W. Berlińska omówiła trudną i odpowiedzialną pracę nauczycieli, trudną szczególnie na fakt, że liczba uczęszczających uczniów znacznie przerasta możliwości lokalowe szkoły, a mimo to zajęcia lekcyjne odbywają się regularnie. Z konieczności jednak zaplanowano je na 3 zmiany. 

      […] Kulminacyjnym punktem uroczystości było odczytanie przez przedstawiciela władz oświatowych aktu o nadaniu szkole imienia Władysława Broniewskiego. Następnie odbyło się wręczenie sztandaru ufundowanego dla szkoły przez ZM „Ursus”. […] Akt sztandarowy, wzbogacający kronikę szkoły odczytała przedstawicielka grona pedagogicznego – Janina Świrska. 

      Na zakończenie oficjalnej części uroczystości głos zabrała p. Wanda Broniewska, która serdecznie życzyła młodzieży dobrych wyników w nauce. […]

      W bogatym programie artystycznym wystąpili uczniowie starszych klas, którzy recytowali poezję Władysława Broniewskiego. […] Po występach goście zwiedzili szkołę, szczególnie interesując się gabinetem przyrodniczym prowadzonym przez p. Grabowską.” 

        Głos Ursusa, nr 2 z 8.01.1967 r.

    • Program artystyczny został przygotowany przez Irenę Nowicką, która kierowała chórem szkolnym, była jego założycielką i długoletnią dyrygentką. 

       

        Nadanie szkole imienia w roku 1966.

       

       

       

       

      Koniec lat sześćdziesiątych to ciągłe pogarszanie się warunków nauki. Do szkoły uczęszczało ponad 1400 uczniów /36 oddziałów/. Klasy liczyły powyżej 40 uczniów.  Nauka odbywała się na trzy zmiany, lekcje rozpoczynały się o godz. 700, a kończyły po godz. 1900. Na taką sytuację nakładał się brak odpowiedniej liczby pomocy naukowych i materiałów do doświadczeń. Sytuację lokalową poprawiło dopiero wybudowanie Szkoły Podstawowej Nr 5 przy ul. Baśniowej /obecnie ul. Konińskiej/ i oddanie jej do użytku w 1968 r. Liczba uczniów
      w „czwórce” zmniejszyła się do 908, a oddziałów do 26.

       

      Na uwagę zasługuje działalność w naszej szkole drużyn harcerskich: 46. drużyny żeńskiej i 57. drużyny męskiej. Obie drużyny były bardzo aktywne. Kilka razy w roku uczestniczyły w obozach wyjazdowych, m. in. w Czernicy, Górach Świętokrzyskich, Szarocinie, nad J. Świętajno. Brały także udział w uroczystościach patriotycznych, np. w Palmirach, a także prowadziły zbiórkę pieniędzy na Stołeczny Fundusz Odbudowy Stolicy, organizowały kiermasze książek.

       

      W uznaniu wysokiego poziomu nauczania władze oświatowe wytypowały naszą szkołę do eksperymentu w nowoczesnych metodach nauczania początkowego. Od roku szkolnego 1971 / 1972 objął on klasy pierwsze. Polegał na wprowadzeniu tzw. kolorowo – dźwiękowej metody nauki czytania i pisania. Większość uczniów po czterech miesiącach nauki potrafiła płynnie czytać. Próby na czas wykazały, że czytały 55 wyrazów na minutę. Cecylia Nowak nauczyciel nauczania początkowego – miała powody do dumy.

       

      Oprócz nauki czytania, eksperyment objął także matematykę, która uchodzi za naukę trudną. Zofia Kruk – nauczyciel matematyki – w formie zabawy wprowadzała elementy teorii mnogości, symbole literowe, pojęcie niewiadomej, ułamki, nierówności, równania. 

       

      W Szkole Podstawowej Nr 4 w Ursusie odbyła się w klasie pierwszej lekcja,   
      w której mieliśmy możliwość uczestniczyć. Nie była to zwykła tradycyjna lekcja. Szkoła ta pracuje nowymi metodami. W klasie pierwszej jest już realizowany nowy program nauczania matematyki, który w następnych latach będzie obowiązywał we wszystkich szkołach. 

      Lekcję matematyki prowadziła nauczycielka tej szkoły Zofia Kruk. Zajęcia były bardzo ciekawe. Dzieci z kolorowych trójkątów, prostokątów i kółek układały zbiory, grupowały je i porównywały. Bawiąc się kolorowymi tasiemkami i figurami dzieci jednocześnie uczą się logicznie myśleć. Już w klasie pierwszej poznają cechy różnych figur geometrycznych, znają takie pojęcia jak zbiór i podzbiór, element zbioru, iloczyn i suma zbiorów, potrafią posługiwać się symbolami.

      […] Dziecko przyzwyczajone od początku szkolnego nauczania do posługiwania się językiem matematyki nie powinno mieć trudności
      w uczeniu się matematyki
      w klasach wyższych. Ponadto w szkole tej dzieci uczą się czytać według nowej metody kolorowo – dźwiękowej. Do szkoły wkracza technika. Na lekcji wykorzystywane są nowoczesne środki dydaktyczne jak magnetofon, adapter, rzutnik.”

        Głos Ursusa, nr 43 z 31.10.1971 r.

    •   Lekcja pokazowa w klasie początkowej.

      Dzięki temu eksperymentowi szkoła uchodziła za wzorcową placówkę. Była nie tylko wizytowana przez władze oświatowe, twórców eksperymentu, ale także nauczycieli z innych szkół, zainteresowanych wprowadzaniem nowoczesnych metod nauczania.

      To jest zupełnie coś innego! W sali, którą tradycyjnie powinniśmy nazwać klasą, nie ma ustawionych w rzędy ławek, nie ma też czarnej tablicy. Jest za to kilkanaście bardzo estetycznych stolików z małymi, dopasowanymi do „krasnali” krzesełkami, jest też ułożony na środku puszysty dywan. Jedną ze ścian zabudowano meblościanką, dwie inne są wyłożone szkłem w kolorze mleka. Ta wielka mleczna tafla to nowoczesna tablica – może przy niej stanąć jednocześnie kilkunastu uczniów.

      Tak właśnie wygląda pracownia dla uczniów klas pierwszych i drugich uczących się nową metodą, tzw. kolorowo – dźwiękową, a którą otwarto 7 kwietnia […]. I choć już w wielu szkołach wprowadzono tę eksperymentalna metodę nauczania, to pracownia w „czwórce” jest dopiero drugą tego typu w powiecie pruszkowskim. […] Nic też dziwnego, że na otwarcie wzorcowej pracowni w „czwórce” przybyła mgr Zofia Słobodzian – inicjatorka nauczania metodą kolorowo – dźwiękową, jak też przedstawiciele kuratorium, wydziału oświaty oraz wielu nauczycieli z innych szkół.

      Odbyły się też pierwsze zajęcia. Wzięła w nich udział grupa dzieci, które we wrześniu br. podejmą naukę w szkole, a obecnie uczęszczają na tzw. ognisko przedszkolne. Dzieci te – pod kierunkiem p. Cecylii Nowak – przygotowują się do rozpoczęcia nauki na zajęciach prowadzonych właśnie metodą kolorowo – dźwiękową. Pierwszą lekcję bardzo wysoko oceniła p. mgr Zofia Słobodzian. Również przyszli uczniowie pierwszych klas byli bardzo zadowoleni ze swego „królestwa”, w którym pełno jest zabawek i w którym ruch oraz zabawa odgrywają niepoślednią rolę.”

      Głos Ursusa, nr 16 z 22.04.1973 r.

      W eksperymencie realizowanym w szkole, oprócz Cecylii Nowak i Zofii Kruk, brała udział Halina Wróblewska, późniejsza wieloletnia wicedyrektor szkoły.

      Najważniejszym zadaniem szkoły było podnoszenie wyników nauczania. Dlatego od początku lat siedemdziesiątych przeprowadzano badanie dojrzałości szkolnej. W tym celu zorganizowano ognisko przedszkolne. Dzieci sześcioletnie trzy razy w tygodniu po trzy godziny lekcyjne przebywały w szkole, oswajając się z murami i klasą, malowały, lepiły z plasteliny, uczyły się wierszyków. Wszystko po to, by „dorosnąć” do szkoły. Na początku ognisko trwało od lutego do czerwca. Dopiero od roku szkolnego 1974 / 1975 dzieci z oddziału przedszkolnego przebywały w szkole przez cały okres nauki.

    • 16 grudnia 1972 roku uroczyście obchodzono 10 rocznicę powstania szkoły i 75 rocznicę urodzin Władysława Broniewskiego. Z tej okazji wręczono nauczycielom
      i pracownikom szkoły dyplomy „Zasłużony dla Szkoły nr 4” za wieloletnią działalność. Otrzymali je m.in. przedstawiciele ZM „Ursus”, Kazimierz Polewka – przewodniczący Społecznego Komitetu Budowy Szkoły, Józef Pyclik – były przewodniczący Komitetu Rodzicielskiego, Władysław Sęktas i Helena Reputakowska – byli nauczyciele, Eugenia Wojnarowska – była sekretarka, Mirosław Bator – woźny, nauczyciele: Maria Grabowska, Karolina Ignatowska, Zofia Klepacka, Mieczysław Kuśmierczyk, Róża Matuszczak, Celina Nowak, Teresa Piegat, a także dyrektor szkoły Wiesława Berlińska i wiele innych osób. W akademii wzięli udział uczniowie, nauczyciele i absolwenci szkoły. Przybyli także zaproszenie goście: przedstawiciele ZM „Ursus” – zakładu opiekującego się szkołą, kuratorium oraz władze miejskie.

       

    •  

      Uroczystość 10 – lecia szkoły.

       

      Oprawę muzyczną uroczystości przygotował Leszek Szafraniec, nauczyciel muzyki i opiekun chóru szkolnego.

      […] W ciągu tych lat mury szkolne opuściło 1078 absolwentów […]. Szkoła odnosi sukcesy sportowe. Kilkakrotnie reprezentowała nasze województwo na ogólnopolskich zawodach w lekkiej atletyce.

      Bardzo aktywnie działają na terenie szkoły organizacje uczniowskie. Szczep ZHP urządził izbę pamiątek, samorząd uczniowski wydaje gazetkę „Z życia naszej szkoły”. Szkolne Koło Krajoznawczo – Turystyczne zorganizowało kilkanaście obozów wędrownych. Na podkreślenie zasługuje też społeczna postawa uczniów. W ciągu 10 lat wpłacili oni na „Fundusz Budowy Szkół i Internatów” kwotę 108 tys. zł, dokonywali również wpłat na fundusz odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie, budowę Centrum Zdrowia Dziecka, budowę pomnika Władysława Broniewskiego.”

      Głos Ursusa, nr 1 z 7.01.1973 r.

      W ramach obchodów 10 – lecia szkoły kilka dni później odbyło się Święto Sportu. Wzięli w nim udział: dyrektor Instytutu Wychowania Fizycznego i Regulacji Ruchowej Ryszard Przewęda, wiceprzewodniczący Prezydium MRN Wacław Krajewski, miotaczka Ludwika Chewińska, przedstawiciele Wydziału Oświaty, RKS Ursus, rodzice i młodzież.

       

      Warto dodać, że nasza szkoła uchodziła w tym czasie za jedną z najbardziej usportowionych w województwie warszawskim. Była to zasługa nauczycieli wychowania fizycznego Janiny Towalskiej i Zdzisława Habrowskiego. W roku 1974 zespół chłopców zajął II miejsce w mistrzostwach Polski w piłce ręcznej.

      Dużą rolę w życiu szkoły odgrywał Komitet Rodzicielski, który wspomagał placówkę nie tylko finansowo, ale także pomagał w organizacji imprez i wycieczek szkolnych czy też urządzaniu terenu szkolnego. Pracami Komitetu Rodzicielskiego kierowali: Henryk Lipiński, Józef Pyclik, Jan Jóźwiak, a późniejszym czasie Wiesław Grzejszczak, Jan Kucharski, Irena Ornoch, Andrzej Galewski i Andrzej Niwiński. Na miejsce Komitetu Rodzicielskiego w latach 90-tych powstała Rada Rodziców.

      W roku 1973 odeszły na emeryturę nauczycielki, które miały ogromny wkład w funkcjonowanie szkoły: Maria Grabowska i Julia Szyller. Ta ostatnia nie tylko przyczyniła się do zorganizowania biblioteki i rozwoju czytelnictwa wśród młodzieży, ale także prowadziła ciekawe formy pracy z książką.

      W roku 1973 / 1974 naukę w szkole rozpoczęło 635 uczniów. Utworzono wówczas 22 oddziały. Wielką wagę przywiązywano do tradycji szkolnych. Jedną z nich było ślubowanie klas pierwszych.

      W dniu 15 września 1973 r. o godz. 14.00 odbyła się niecodzienna uroczystość – ślubowanie uczniów klasach pierwszych. […] W pięknie udekorowanej sali gimnastycznej zebrali się uczniowie klas I – III, delegacje klas starszych, przedstawiciele Rady Uczniowskiej, goście, nauczyciele i rodzice pierwszoklasistów. Poważnie i uroczyście brzmiały wypowiadane przez 58 maluchów słowa ślubowania:

      Ślubuję na sztandar szkolny

      być dobrym Polakiem.

      Będę dbał o dobre imię swojej

      klasy i szkoły.

      Będę się w szkole uczył,

      jak kochać swoją Ojczyznę

      i jak dla niej pracować,

      kiedy dorosnę.”

      Po złożeniu ślubowania na sztandar szkoły przedstawicielki Wydziału Oświaty przypięły pierwszoklasistom tarcze szkolne. Tym samym najmłodsi uczniowie szkoły zostali przyjęci do społeczności szkolnej.

      Z okazji tej uroczystości Komitet Rodzicielski ufundował dla każdego dziecka pamiątkową książkę, a starsi uczniowie wręczyli najmłodszym koleżankom i kolegom własnoręcznie wykonane zakładki do książek. Program artystyczny został przygotowany przez uczniów klas III i chór szkolny.

      Po uroczystości Komitet Rodzicielski zaprosił wszystkich gości i rodziców na kawę, a pierwszoklasistów na herbatę i ciastka. Przy kawie rodzice żywo dyskutowali na temat konieczności współpracy domu ze szkołą.”

      Głos Ursusa, nr 39 z 30.09.1973 r.

      W 1974 roku do szkoły uczęszczało 598 uczniów w 21 oddziałach, do ogniska przedszkolnego zapisano 21 uczniów. Świetlica szkolna objęła opieką 156 uczniów. Czas pracy świetlicy wynosił od 7.30 do 15.30. Pracowało w niej trzech nauczycieli.

      W tym czasie nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora szkoła. Wiesławę Berlińską zastąpiła Kazimiera Kuran. Dotychczasowa dyrektor przeszła do pracy w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Warszawie, gdzie pełniła funkcję wizytatora, a następnie została Inspektorem Oświaty i Wychowania Urzędu Miejskiego w Ursusie. Pracę na tym stanowisku wykonywała przez 6 lat. Za czasów Kazimiery Kuran jej zastępcami były: Teresa Piegat w roku szk. 1974 / 1975, Elżbieta Major w roku szk. 1976 / 1977, a najdłużej Kazimiera Sołtysiak, w latach 1975 / 1976 oraz od roku 1977.

       

      Z inicjatywy nauczycieli matematyki rozpoczęto wdrażanie nowego programu tego przedmiotu w klasach starszych.

      Już drugi rok, tytułem eksperymentu, prowadzony jest rozszerzony program nauczania matematyki w klasach siódmej i ósmej. Wymiar godzin lekcyjnych ucznia /z tego przedmiotu/ został powiększony do siedmiu. Program przekracza znacznie materiał nauczania obowiązujący w normalnych klasach. W bieżącym roku szkolnym, rozszerzony program matematyki został wprowadzony w klasie VIIc i utrzymany
      w klasie VIIIb. […]

      Przy organizowaniu klasy matematycznej, dużo zrozumienia wykazała
      w minionym roku wychowawczyni równoległej klasy p. Zwierzyńska, wyrażając zgodę na przesunięcie swoich dobrych uczniów do klasy o profilu matematycznym. […] Czołówkę zespołu matematycznego stanowią ambitni, pracowici i zdolni uczniowie. Przeprowadzona analiza wyników nauczania wykazała, że uczniowie opanowali program w stopniu dobrym. Poziom wiadomości uczniów z klasy profilowanej, ich sposób samodzielnego myślenia, rozwiązywanie problemów oraz sprawności rachunkowe znacznie odbiegają od wyników osiąganych w klasach równoległych. Daje się zauważyć, że uczniowie ci lubią matematykę i chętnie się jej uczą. […]

      Wszyscy uczniowie w szkole mają do dyspozycji jedną klaso – pracownię matematyczną. Przy tak dużej liczbie dzieci, celowe byłoby urządzenie drugiej sali matematycznej. Marzeniem nauczycieli i uczniów jest powiększenie zbioru pomocy naukowych o mini – komputer 4 – działaniowy „Elwro”, który ułatwiłby znacznie pracę nad lekcjach. W dobie komputerów i maszyn elektronowych, pragnęlibyśmy zapoznać uczniów z pracą prostej maszyny cyfrowej, co jeszcze bardziej pozwoliłoby przybliżyć uczniom zastosowanie matematyki.”

      Teresa Piegat – nauczycielka matematyki w szkole nr 4 w Ursusie

      Głos Ursusa, nr 45 z 9.11.1975 r.

    • W roku szkolnym 1975/1976 do szkoły uczęszczało 576 uczniów w 19 oddziałach. Pracowało wówczas 34 nauczycieli: Krystyna Banaszkiewicz /język polski/, Cecylia Cytryniak /matematyka/, Stanisława Głowacka /język polski/, Zdzisław Habrowski /wychowanie fizyczne/, Karolina Ignatowska /geografia/, Bożenna Jabłońska /kierownik świetlicy/, Jadwiga Kaczorek /geografia, biblioteka/, Zofia Klepacka, Zofia Kruk /matematyka/, Natalia Kulesza /historia, wychowanie obywatelskie/, Kazimiera Kuran /chemia/,Leokadia Łapińska /matematyka, geografia/, Elżbieta Major /fizyka, zajęcia praktyczne/, Helena Manterys /nauczanie początkowe, matematyka, język rosyjski/, E. Markuszewska /biologia/. Rozalia Matuszczak /język rosyjski/, Cecylia Nowak /nauczanie początkowe, plastyka/, Henryka Parol /nauczanie początkowe, matematyka/, Józefa Pawłowska /nauczanie początkowe, historia/, Teresa Piegat /matematyka/, Bogumiła Rawicka /język polski/, Maria Rednowska /fizyka, matematyka/, Marianna Starościak /wychowawca świetlicy/, Zofia Stańczyk /wychowawca świetlicy/, Wanda Stępień /biblioteka/, Leszek Szafraniec /muzyka/, Teresa Szczawińska /język polski/, Alicja Szczygielska /zajęcia praktyczne/, Janina Towalska wychowanie fizyczne/, Marianna Tybuś /pedagog szkolny/, Halina Wróblewska /nauczanie początkowe, ognisko przedszkolne/, Weronika Zwierzyńska /biologia, chemia/.

       

      W latach 1978 – 1983 w szkole prowadzone były badania wdrożeniowe nowego programu nauczania. Pierwszoklasiści rozpoczęli naukę w szkole, którą mieli skończyć za 10 lat jako absolwenci powszechnej szkoły ogólnokształcącej. Eksperymentem objęto ogółem 18 szkół w całym kraju. Opiekę nad eksperymentem sprawowała Kazimiera Kuran, a następnie Teresa Piegat. Szkoła wniosła swój wkład w udoskonalenie programów szkolnych, podręczników, a także środków dydaktycznych. 5 marca 1980 r. odbyła się w szkole Ogólnopolska Konferencja przedstawicieli szkół eksperymentalnych.

      […] tegoroczna uroczystość rozpoczęcia roku szkolnego była uroczystością szczególną, bowiem […] nowym programem objęto trzy pierwsze klasy. Jest to program już szkoły dziesięcioletniej. […] W średniej szkole ogólnokształcącej wyróżnia się dwa cykle, przy czym chodzi tu o układ treści programowych i organizację procesu kształcenia i wychowania. Pierwszy cykl, to nauczanie początkowe w klasach I – III, ściśle związane z procesem dydaktyczno – wychowawczym wstępnej klasy /oddziału przedszkolnego/, a drugi cykl, to nauczanie systematyczne w klasach następnych, to znaczy w IV – X. […] Zwiększa się wymiar godzin: w klasach pierwszych z 18 na 24,
      w klasach drugich z 20 do 25, a w klasach trzecich z 22 do 25 godzin. […] Szkoła nr 4 ma trudne zadanie. Grono nauczycielskie korzystać będzie z pomocy władz oświatowych, ale pracy przybyło. Dodajmy – pracy bardzo odpowiedzialnej.

      Jak wiadomo, szkole nr 4 patronuje służba zaopatrzenia i gospodarki materiałowej w ZM „Ursus”. Patronat ten stał się tym ciekawszy, i sądzić należy, że szkoła korzystać będzie teraz z jeszcze aktywniejszej opieki i pomocy. Dyrektor szkoły
      – Kazimiera Kuran jest przekonana, że tak będzie. Taką szkołą trzeba się opiekować ze zdwojoną energią, bo i potrzeby szkoły wzrosły bardzo.”

      Głos Ursusa, nr 39 z 26.09.1976 r.

      W roku szk. 1979 / 1980 do szkoły uczęszczało 473 uczniów. Na jeden rok nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora. Kazimierę Kuran zastąpiła Teresa Piegat. W roku następnym na stanowisko dyrektora wróciła Wiesława Berlińska. Jej zastępcami były: Teresa Piegat  i Kazimiera Sołtysiak, a w późniejszym okresie Halina Wróblewska.

       

       

      21 kwietnia 1980 r. w szkole odbył się Zlot Szkolnych Kół TPPR z dzielnicy Warszawa – Ochota. Na uroczystość przybyli przedstawiciele Kuratorium Oświaty i Wychowania, Wydziału Oświaty, Dzielnicowego i Stołecznego Zarządu TPPR, opiekunowie szkolnych kół TPPR. Nasi uczniowie pod kierunkiem Rozalii Matuszczak zaprezentowali montaż poetycko – muzyczny.

      W roku szkolnym 1984 / 1985 do szkoły uczęszczało 487 uczniów w 17 oddziałach. Pracowali wówczas m. in.: Wiesława Berlińska /język polski/, Elżbieta Chojecka /matematyka/, Iwona Derendowska /matematyka/, B. Górnicka, Zdzisław Habrowski /wychowanie fizyczne/, Jolanta Hanc /język polski/, Jadwiga Kaczorek /kierownik świetlicy/, Stanisława Kowalska /praca – technika/, Zofia Kruk /nauczanie początkowe/, Natalia Kulesza /nauczanie początkowe, historia/, Elżbieta Major /zajęcia praktyczne/, Helena Manterys /nauczanie początkowe/, Rozalia Matuszczak /język rosyjski/, Maria Mrozowska /geografia/, Cecylia Nowak /nauczanie początkowe, plastyka/, Elżbieta Pawłowska /historia/, Teresa Piegat /matematyka/, Bogumiła Rawicka /język polski/, Maria Rednowska /fizyka, chemia/, Wanda Stępień /bibliotekarz/, Teresa Szczepanowska /język polski/, Jadwiga Szewczyk /nauczanie początkowe/, Janina Towalska /wychowanie fizyczne/, Marianna Tybuś /pedagog/, G. Widyńska /nauczanie początkowe/, Halina Wróblewska /nauczanie początkowe/, Helena Zagdańska /nauczanie początkowe/, Weronika Zwierzyńska /biologia/, Ludwika Żmijewska /wychowawca świetlicy/.

      W szkole organizowane były liczne imprezy i uroczystości, a także spotkania z ciekawymi ludźmi. W 1987 r. odbyło się spotkanie z aktorem Wojciechem Siemionem, który podzielił się wspomnieniami o Władysławie Broniewskim i recytował jego wiersze. Uczniowie brali udział w wielu uroczystościach lokalnych, zarówno patriotycznych, jak też kulturalnych. Bardzo dobrze układała się współpraca z Miejską Biblioteką Publiczną i Domem Kultury ZM „Ursus”.

      W 1989 r. na zasłużoną emeryturę odeszła wieloletnia dyrektor szkoły Wiesława Berlińska, która w „czwórce” przepracowała 27 lat, z czego 21 na stanowisku dyrektora. Jej miejsce zajęła Elżbieta Chojecka – nauczyciel matematyki. Zastępcą pozostała Halina Wróblewska, którą w 1993 roku zastąpiła Dorota Męckowska.

      W czerwcu 1990 r. pojawiły się problemy z salą gimnastyczną. Sporządzona ekspertyza wykazała, że grozi jej zawalenie. Dyrekcja szkoły podjęła decyzję o wyłączeniu sali z użytkowania. Władze gminy zdecydowały się na wyburzenie obiektu i zbudowanie nowej sali od podstaw. Prace przy budowie rozpoczęły się w połowie 1991 r.

      30 września 1990 r. Harcerski Krąg Seniorów Warszawa – Ursus zorganizował na terenie szkoły uroczystość wmurowania aktu erekcyjnego pod pomnik Szarych Szeregów. W uroczystości wziął udział Stanisław Broniewski ps. „Orsza” – naczelnik Szarych Szeregów w czasie II wojny światowej.

      W 1991 roku powołano do życia Radę Szkoły. W jej skład wchodziło 4 rodziców, 4 nauczycieli i 4 uczniów. Pierwszym przewodniczącym został Andrzej Niwiński. Z jego inicjatywy szkoła nawiązała współpracę ze szkołą we Francji. W ramach tej współpracy odbyły się w 1992 r. i 1995 r. wyjazdy nauczycieli naszej szkoły do Paryża. Ważnym osiągnięciem stało się zorganizowanie w szkole sali komputerowej. Realizację tych działań wspomagała Fundacja Rozwoju i Pomocy Szkole, powołana na wniosek Rady Szkoły.

    • 23 maja 1993 r. z okazji 60 rocznicy powstania Harcerstwa na terenie Ursusa został odsłonięty pomnik Szarych Szeregów dłuta druha Jana Graczyka. Współgospodarzami uroczystości byli uczniowie, dyrekcja i nauczyciele naszej szkoły.

      W 1993 roku odbyły się uroczystości związane ze 100 – leciem Ursusa. Z tej okazji zorganizowano konkurs wiedzy o ZM „Ursus”. Nasi uczniowie zdobyli I miejsce. Warto dodać, że w tym samym roku dwóch naszych uczniów odniosło sukces w olimpiadzie chemicznej, uzyskując tytuł laureata.

      Chlubą szkoły były sukcesy sportowe. Nasze drużyny wielokrotnie uczestniczyły w finałach rozgrywek krajowych, a w Wojewódzkiej Olimpiadzie Młodzieży osiągały czołowe lokaty. Przez wiele lat trudno było pokonać naszych zawodników w tenisie stołowym.

      26 marca 1994 roku została otwarta nowa sala gimnastyczna. Uroczystego przecięcia wstęgi dokonali: Burmistrz Dzielnicy Ursus Henryk Linowski i Dyrektor Szkoły Elżbieta Chojecka. Poświęcenia sali dokonał ksiądz dziekan Kazimierz Szklarczyk. W części artystycznej klasa IIIa zaprezentowała widowisko pt. „Brzydkie kaczątko” pod kierunkiem Urszuli Bąk. Młodzież starsza przedstawiła montaż słowno – muzyczny poświęcony poezji Władysława Broniewskiego pod kierunkiem Teresy Szczepanowskiej. Zespół taneczny dziewcząt przygotowała Małgorzata Boniowska. Popisy dzieci i młodzieży od 10 do 19 lat w gimnastyce akrobatycznej zaprezentował RKS Ursus.

      Przy tej okazji zorganizowano spóźniony jubileusz 30-lecia szkoły. Wielu nauczycieli
      i pracowników szkoły zostało nagrodzonych za wieloletnią pracę i osiągnięcia dydaktyczno – wychowawcze.

      W roku szk. 1995 / 1996 w szkole uczyło się 549 uczniów w 22 oddziałach. Pracowało wówczas 38 nauczycieli. Byli to: Eleonora Adamczak /religia/, Krystyna Banaszkieiwcz /język polski/, Wiesława Berlińska /język polski/, Lucyna Bielewicz /fizyka, chemia/, Edyta Błazucka /plastyka/, Lidia Boniecka /język angielski/, Małgorzata Boniowska /wychowanie fizyczne/, Elżbieta Chojecka /matematyka/, Monika Ciurzyńska /język angielski/, Mieczysława Długołęcka, Ewa Gerełło /nauczanie początkowe/, Zdzisław Habrowski /wychowanie fizyczne/, Sławomira Józwiak /wychowanie przedszkolne/, Elżbieta Kaczyńska /wychowawca świetlicy/, Czesława Kempińska /nauczanie początkowe/, Zofia Kościak /wychowawca świetlicy/, Agnieszka Kryk /nauczanie początkowe/, Krystyna Lewandowska /religia/, Iwona Małachowska /religia/, Dorota Męckowska /muzyka/, Maria Mrozowska /geografia/, Krystyna Mularczyk /matematyka/, Teresa Paradowska /język polski/, Arkadiusz Roziński /technika, informatyka/, Małgorzata Rykowska /biologia/, Julia Rzońca – Karaś /nauczanie początkowe/, Leszek Szafraniec /muzyka/, Teresa Szczepanowska /język polski/, Alicja Teperowska /matematyka/, Beata Tkacz /nauczanie początkowe/, Grażyna Torońska /bibliotekarz/, Jacek Trojanowski /historia/, Maria Tybuś /pedagog/, Bogumiła Wodyńska /nauczanie początkowe/, Gabriela Wójcik, Halina Wróblewska /nauczanie początkowe/, Iwona Zarzycka /nauczanie początkowe/, Ludwika Żmijewska /wychowawca świetlicy/.

        • W 1996 roku ukazał się pierwszy numer gazetki szkolnej „Super Czwórka”, która jest wydawana do dnia dzisiejszego. W latach poprzednich wielokrotnie próbowano stworzyć gazetkę szkolną, ale kończyło się na kilku numerach lub wydaniu specjalnym.

          Na uwagę zasługują wyniki egzaminów do szkół średnich w 1997 r. Z języka polskiego na 460 szkół ówczesnego województwa warszawskiego, nasza „czwórka” zajęła 7 miejsce, wśród szkół publicznych 2, a w Ursusie 1 miejsce. Z matematyki 46 miejsce w województwie, a pierwsze w Ursusie. To wyraźnie wskazuje, jak wielką wagę przywiązywano do poziomu kształcenia.

          W 1997 roku zorganizowano I Koncert Wigilijny dla Rodziców. I ta tradycja kolędowania przetrwała do dnia dzisiejszego. Na początku odbywały się także koncerty wiosenne, np. z okazji Dnia Matki.

    • W 1998 roku odbyła się V edycja konkursu „8 Wspaniałych”. Nie zabrakło w niej naszych uczniów. Uczeń klasy VIII – Norbert Stroiński uzyskał tytuł laureata, zaś Agnieszka Kołaczek – wyróżnienie. Taki sam sukces odniósł w 2005 roku Michał Budniakiewicz uczeń klasy VI uzyskując tytuł laureata w kategorii „Ósemeczka”.

      W roku 1998 dyrektorem szkoły zostaje Dorota Męckowska, zaś jej zastępcą Ewa Gerełło. Nowy dyrektor rozpoczął prace nad przygotowaniem szkoły do reformy. W miejsce dotychczasowej ośmioletniej szkoły podstawowej wprowadzono sześcioletnią szkołę podstawową i trzyletnie gimnazjum. Decyzją władz Gminy Ursus nasza szkoła pozostała szkołą podstawową i od 1 września 1999 roku rozpoczęła realizację programu sześcioletniej szkoły podstawowej.

       

       

      W 2002 roku uczniowie klas szóstych po raz pierwszy pisali ogólnopolski sprawdzian na zakończenie nauki w szkole podstawowej.

      Działalność naszego Samorządu Uczniowskiego była widoczna w wielu dziedzinach życia społeczności szkolnej.

      Owszem, zajmujemy się sprzedażą np. kartek, karnecików i naklejek przysyłanych przez różne fundacje, ale to nie jest nasze główne zajęcie. Na pierwszy plan wysuwamy pomysły uczniów. Najlepszym tego dowodem był sposób, w jaki obchodziliśmy Dzień Nauczyciela. Klasy ósme wyraziły chęć jego organizacji, Każda z nich zajęła się czymś innym… Propozycji było wiele, ale zdecydowaliśmy się na wystawę karykatur belfrów i plebiscyt na najlepszych nauczycieli, w różnych kategoriach, a także na humorystyczne przedstawienie i quiz…

      W dniu św. Walentego też było wesoło. Szkoła była udekorowana serduszkami, uczniowie i nauczyciele również. Przez radiowęzeł płynęła muzyka i dedykacje od wielbicieli dla ich obiektów westchnień. Działała poczta szkolna. W zimę zorganizowaliśmy dokarmianie ptaków. Jesteśmy dumni ze swojej pracy,
      a najważniejsze, że obudziliśmy inicjatywę koleżanek i kolegów.”

      Dziennik Ursusa, nr 5 z 25.04.1999 r.

      Szkoła powoli zmieniała swój wygląd. Dokonano wielu remontów: wymiana drzwi, okien, podłóg na korytarzach, łazienek. Stare meble zastępowały nowe, kolorowe. Zlikwidowano kilka pracowni: geograficzną, fizyko – chemiczną, zajęć technicznych. Związane było to z reformą, która wprowadziła w szkole podstawowej naukę przyrody, zamiast biologii, geografii, chemii i fizyki. Przeprowadzono termomodernizację budynku, dzięki czemu elewacja szkoły stała się bardzo estetyczna.

      W szkole oprócz wielu kół zainteresowań rozpoczynają działalność kluby: Szkolny Klub Ekologiczny „Tęcza” od 2001 r. i Szkolny Klub Europejski „Czwórkopejczyk” od 2003 r. W ramach Klubu Ekologicznego odbywały się: warsztaty dla uczniów, prezentacje dla rodziców i władz samorządowych. Od 2004 roku Klub Ekologiczny organizuje Święto Drzewa. Dzięki tej inicjatywnie posadzono kilkadziesiąt drzew i krzewów, w sposób widoczny upiększając otoczenie szkoły. Członkowie klubu brali udział w piknikach i festynach ekologicznych organizowanych na terenie dzielnicy i miasta Warszawy.

      Na bardzo ciekawy pomysł wpadli uczniowie z klasy 4a. […] Zaprezentowali oni swoją całoroczną pracę badawczą dotyczącą ochrony środowiska i równowagi biologicznej na terenie gminy. Przez cały drugi semestr nauki, dzieci podczas lekcji przyrody przebywały w terenie. Cała klasa podzielona była na 5 – 6 osobowe zespoły. […] dzieci poznawały prawne formy ochrony przyrody. Badały i oceniały: stan środowiska wokół pomników przyrody, stan zdrowotny drzew, stan czystości środowiska (rozmieszczenie nielegalnych wysypisk), wpływ zanieczyszczenia na wygląd drzew
      w Parku Achera […] Powstało również opracowanie „Jak możemy pomóc zwierzętom”, w którym zawarte zostały informacje o działaniach podjętych przez same dzieci. […]

      Dzieci pracowały bardzo pilnie przez cały rok – powiedziała nam wychowawczyni klasy pani Małgorzata Rykowska. Same pisały prace, robiły zdjęcia i pomiary. Potem wspólnie na lekcjach wyciągaliśmy wnioski.

      Na prezentację zostali zaproszeni przedstawiciele Urzędu Dzielnicy i rodzice”

      Dziennik Ursusa, nr 9 z 1.07.2001 r.

      Klub Europejski był współorganizatorem m. in. Święta Szkoły, przeprowadził wiele konkursów o tematyce europejskiej.

      Od września 2002 roku rozpoczęto starania o uzyskanie certyfikatu „Szkoła z klasą”. Akcję organizowała Gazeta Wyborcza i Fundacja Centrum Edukacji Obywatelskiej. Działania zakończyły się sukcesem i w październiku 2003 roku szkoła otrzymała certyfikat podpisany przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego. Jest on dowodem na to, że szkoła dobrze uczy każdego ucznia, ocenia sprawiedliwie, uczy myśleć i rozumieć świat, rozwija społecznie, pomaga uwierzyć w siebie, przygotowuje do przyszłości.

      Ciekawym przedsięwzięciem okazały się organizowane w 2003, 2004 i 2005 roku Święta Szkoły. W pierwszym roku przygotowano imprezę, podczas której pojawiły się stanowiska z różnych dziedzin nauki: archeologiczne, botaniczne, geologiczne, informatyczne, a także plastyczne i teatralne. Były pokazy Straży Pożarnej, turniej szachowy i bezpieczna droga do szkoły. W drugim roku Święto Szkoły było pod hasłem „Bal narodów Europy”. Każda sala lekcyjna była udekorowana na wzór jednego z państw europejskich. Uczniowie wraz z rodzicami zadbali, by nie tylko wygląd klasy kojarzył się z określonym państwem, ale także smakołyki i ubiór. Temat przewodni Święta Szkoły w 2005 roku to „Piękna nasza Polska cała”. W szkole przez kilka dni wyeksponowano wszystko, co najciekawsze na Mazowszu, Podlasiu, Pomorzu, Wielkopolsce, Małopolsce i na Śląsku.

      W 2003 roku został założony w szkole Uczniowski Klub Sportowy „4 Ursus”. Inicjatorką powstania klubu była nauczycielka wychowania fizycznego Małgorzata Boniowska.

      Pani Małgorzata Boniowska jest nauczycielką w-fu […]. Jej pasją jest koszykówka. Swoim pomysłem powołania do życia klubu „zaraziła” dyr. Dorotę Męckowską, która otwarta jest na wszelkie inicjatywy. Wsparcia udzieliły władze dzielnicy i rodzice zawodniczek – koszykarek.

      W chwili obecnej klub posiada sekcje koszykówki dziewcząt […] Jak na tak krótką działalność na swoim koncie ma szereg osiągnięć. Koszykarki z rocznika 1993 zajęły czwarte miejsce w lidze mazowieckiej WZKosz. grając w finale jako jedyna drużyna z Warszawy. Dziewczęta z rocznika 1992 uplasowały się na 5 miejscu w lidze prezentując szczególnie w drugiej części rozgrywek ciekawą i skuteczną koszykówkę. Na arenie ogólnopolskiej, zawodniczki tego rocznika osiągnęły znaczące sukcesy zajmując w turniejach: w Łomży – drugie miejsce, a Ostrołęce – pierwsze. W zawodach w Łodzi koszykarki z rocznika 1993 zajęły 5 miejsce.” […]

      Dziennik Ursusa, nr 8 z 29.08.2004 r.

      Od 2003 roku szkoła jest organizatorem dwóch olimpiad o zasięgu dzielnicowym: historycznej i przyrodniczej, a od 2006 także matematycznej. Olimpiady te odbywają się pod patronatem Burmistrza i Zastępcy Burmistrza Dzielnicy Ursus m. st. Warszawy. Dla klas młodszych organizowane są dwa konkursy dzielnicowe: matematyczny „Sudoku” i języka angielskiego „All about English”.

      Utworem „Wiosna” Antoniego Vivaldiego, przywitał zebranych […] Zespół Fletów, na podsumowaniu olimpiady przyrodniczej. Tydzień wcześniej wręczono nagrody w olimpiadzie historycznej. […] Przygotowania do obu olimpiad rozpoczęły się na początku roku szkolnego. Do olimpiady historycznej „Od Krewa do Lublina czyli od unii personalnej do unii realnej” przystąpiło łącznie 114 uczniów z naszych szkół podstawowych. Do ścisłego finału doszło 19 dzieci. […] Do I etapu olimpiady przyrodniczej „Odkrywam świat i tajemnice natury” przystąpiło 165 uczniów. Do II etapu przeszło 30 dzieci, a do finału zakwalifikowało się 14. Przed komisją uczniowie musieli zaprezentować swoje prace, omówić wyniki przeprowadzonych badań lub obserwacji”.

      Dziennik Ursusa, nr 4 z 25.04.2004 r.

      W 2004 roku rozpoczęły się prace nad uzyskaniem „Zielonego Certyfikatu”. Nasza szkoła zawsze słynęła z wielkiej dbałości o sprawy przyrodnicze i ekologiczne. Dzięki współpracy uczniów, nauczycieli i rodziców został utworzony nowy ogród szkolny, w którym obok pięknych drzew i krzewów powstały przyrodnicze ścieżki dydaktyczne. Praca ta pozwoliła w roku 2005 uzyskać „Zielony Certyfikat I0 nadawany przez Ministerstwo Ochrony Środowiska w porozumieniu z Ministerstwem Edukacji Narodowej.

      Wokół szkoły rozpościera się teraz piękny ogród, a w nim wytyczone ścieżki dydaktyczne i miejsce na „Zieloną klasę”. To efekt wspólnej pracy uczniów, nauczycieli i rodziców.

      Aby osiągnąć tak wspaniały rezultat, nawieziono ziemię, posadzono 27 drzew, 55 krzewów oraz bardzo dużo roślin zielonych. […] Architekturę ogrodu wzbogacają piękne skalniaki, kamienne donice i wykonana z 250 niebieskich i białych bratków tarcza szkolna. Jest co podziwiać. [..] Zespoły nauczycielskie opracowały trasy wycieczek edukacyjnych „W poszukiwaniu harmonii i równowagi”. […] Przez cały rok kontynuowano warsztaty ekologiczne, obejmując nimi również najmłodszych uczniów.

      Nie należy zapominać o przewodniku „Szlakiem historii i pomników przyrody”, który powstał przy współpracy nauczycieli przyrody i historii. Opisano i zilustrowano zdjęciami poszczególne obiekty Ursusa.”

      Dziennik Ursusa, nr 6 z 26.06.2005 r.

      W roku szk. 2005 / 2006 w szkole uczyło się 514 uczniów w 21 oddziałach. Pracowało wówczas 41 nauczycieli. Byli to: Mariola Adamus /matematyka/, Anna Ammer /wychowawca świetlicy/, Krystyna Bagniewska /religia/, Urszula Bąk /kształcenie zintegrowane/, Małgorzata Boniowska /wychowanie fizyczne/, Ewa Dąbrowska – Mosek /logopeda/, Edyta Deca /matematyka/, Edyta Gawlicka /pedagog/, Ewa Gerełło /język polski/, Katarzyna Goździk /język angielski/, Zofia Grzelak /wychowawca świetlicy/, Janusz Gutkowski /historia/, Agnieszka Jasitczak – Wolska /pedagog/, Sławomira Józwiak /kształcenie zintegrowane/, Czesława Kempińska /kształcenie zintegrowane/, Piotr Kędracki /wychowanie fizyczne/, Zofia Kościak /wychowawca świetlicy/, Elżbieta Kuśmierczyk – Szczygielska /kształcenie zintegrowane/, Dorota Męckowska /muzyka/, Dorota Miazga /wychowanie fizyczne/, Anna Miłkowska /religia/, Maria Mrozowska /przyroda/, Małgorzata Niwińska /wychowanie przedszkolne/, Maria Panfil /reedukator/, Teresa Paradowska /język polski/, Monika Poćwierz /język angielski/, Jolanta Radzikowska /kształcenie zintegrowane/, Karolina Rokicka /język angielski/, Arkadiusz Roziński /informatyka, technika/, Małgorzata Rykowska /przyroda/, Julia Rzońca – Karaś /kształcenie zintegrowane/, Maria Skupiewska /biblioteka/, Leszek Szafraniec /muzyka, plastyka/, Beata Tkacz /kształcenie zintegrowane/, Grażyna Torońska /język polski/, Agnieszka Tyborowska /kształcenie zintegrowane/, Wiesława Winter /biblioteka/, Bożena Wiśniewska /wychowawca świetlicy/, Bogumiła Wodyńska /kształcenie zintegrowane/, Iwona Zarzycka /kształcenie zintegrowane, język polski/, Hanna Zawadzka /wychowanie przedszkolne/.

      Szkoła stale wzbogacała swoją ofertę edukacyjną. W 2006 roku powstają oddziały sportowe: klasy młodsze o profilu gimnastyka sportowa i tenis stołowy, klasy starsze – koszykówka dziewcząt i siatkówka chłopców. Wysoki poziom nauczania wychowania fizycznego daje efekty w postaci sukcesów w Warszawskiej Olimpiadzie Młodzieży czy innych zawodach sportowych. W 2004 r. uczniowie zdobyli I miejsce w III Turnieju Minikoszykówki Dziewcząt pod patronatem Prezydenta m. st. Warszawy oraz złoty medal dziewcząt w koszykówce w XXXVIII Warszawskiej Olimpiadzie Młodzieży. W 2005 roku powtórzyły sukces koszykarki zdobywając złoty medal w XXXIX Warszawskiej Olimpiadzie Młodzieży, a w biegach przełajowych dziewczęta zajęły II miejsce.

      W konkursach kuratoryjnych nasi uczniowie odnoszą sukcesy w 2007, 2008 i 2011 roku. Uczennica klasy V Michalina Głowacka została laureatką konkursu z języka polskiego, Joanna Dembska z klasy VI finalistką konkursu z matematyki, Maciej Wojtala z klasy V laureatem konkursu z matematyki.

      We wrześniu 2007 roku szkoła przystąpiła do programu społecznego „Szkoła bez przemocy”, którego celem było m. in. podniesienie stanu bezpieczeństwa szkoły, eliminowanie negatywnych zachowań i kształtowanie właściwych postaw. Na zakończenie programu w czerwcu 2008 r. Rada Programowa wytypowała naszą szkołę do wręczenia Księgi „Razem przeciw przemocy” premierowi Donaldowi Tuskowi. Z tej okazji nasi uczniowie wraz z dyrektorem szkoły Dorotą Męckowską byli z wizytą w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

      10 grudnia 2007 r. Samorząd Uczniowski zorganizował obchody Międzynarodowego Dnia Praw Człowieka. Z tej okazji zaproszono przedstawicieli wszystkich szkół naszej dzielnicy oraz władze dzielnicy z burmistrzem i jego zastępcami. Była to okazja do zaprezentowania działań jakie szkoła podejmuje w celu ochrony praw człowieka, dziecka, ucznia, a także propagowania tych praw na terenie szkoły i w środowisku lokalnym. Przy tej okazji nawiązano współpracę z organizacją Amnesty International. W roku 2008 szkoła uzyskała kolejny certyfikat „Szkoły Praw Człowieka”.

      W maju 2008 roku dokonano diagnozy osiągnięć i poziomu wiedzy uczniów klas III. Badanie przeprowadzili pracownicy Uniwersytetu Warszawskiego. Wyniki badań wykazały wysoki poziom wiedzy i umiejętności naszych uczniów.

      We wrześniu 2008 roku dyrektorem szkoły zostaje Ewa Gerełło. Zastępuje na stanowisku Dorotę Męckowską, która po 10 latach kierowania szkołą przechodzi na emeryturę.

      W tym czasie pogarszają się warunki lokalowe. Związane jest to budową nowych osiedli w rejonie szkoły. Przybywa coraz więcej uczniów, głównie do klas młodszych. Władze dzielnicy postanawiają rozbudować szkołę. Pracę ruszają w 2010 roku, a kończą się w 2011. Dzięki rozbudowie pozyskano 8 sal oraz salkę rekreacyjną. Uczniowie klas zerowych
      i pierwszych mogli we wrześniu 2011 roku rozpocząć naukę w nowoczesnych, dobrze wyposażonych salach lekcyjnych. Do dyspozycji uczniów jest boisko szkolne ze sztuczną nawierzchnią oraz plac zabaw oddany od użytku w 2008 r.

       

       

      opracował:

      Janusz Gutkowski